Fran had het al geschreven op haar weblog dat ondergetekende met een zeer pijnlijk kaakabces zit.
Geloof me: Het is een pijn die door alles heengaat waarin je uiteindelijk niet weet waar je het zoeken moet.
Ik heb een vrij grote pijngrens maar DIT hoef ik echt nooit meer mee te maken.
Elke beweging, elk geluidje, alles en alles: je kunt het gewoonweg niet meer verdragen.
Praten ging niet, eten ging niet want ook die beweging was als een dolk door de kaak heen.
En zo was er nog zoveel meer.

Het liefst daarom ook maar alleen, op mezelf in de dagen en nachten waarin je niet meer weet waar je het zoeken moet van de pijn.
Letterlijk op de kop staan en handen vol hebbend aan jezelf waarin echt niemand je kan helpen behalve je met rust te laten.
Daar koos ik bewust een aantal dagen voor.

Afgelopen maandag gaf de tandarts na de rontgenfoto’s bekeken te hebben, me een behoorlijk sterke antibioticakuur voor 7 dagen (de ontsteking zat zelfs in het kaakbot) die na 24 uur moest gaan werken.
Gelukkig is dat inmiddels het geval dus mijn ‘hamsterwang’ en tijdelijke rechtzijdige onderkin slinken elke dag een stukje verder.
En de koorts zakt ook dus het gaat de goede kant weer op.
Nog wel snel moe en de antibiotica geeft ook vervelende bijwerkingen maar ik hoop met een paar dagen weer de oude te zijn.

Helaas bleek het ook verder niet echt mijn week te zijn want donderdagmiddag rondom 5 uur kreeg ik hier in het dorp (even snel eten halen) een ongeluk met de auto.
Vermoedelijk toch nog niet echt fit genoeg om achter het stuur te kruipen en heb daardoor even een blackout gehad waardoor ik voor het eerst van mijn leven een ongeluk heb veroorzaakt.
Want opeens was die grote auto daar in de bocht waar de mijne recht op af reed. Totaal niet gezien van te voren. Kan me er niets van herinneren.
Hij reed aan de goede kant van de weg. Ik niet…..

Het had heel slecht kunnen aflopen als we recht in/op elkaars auto waren geknald maar nog net op het laatste moment kon ik mijn stuur naar rechts omgooien waardoor de andere bestuurder en ik er heelhuids vanaf kwamen. En…. ook Benthe die achterin zat.
Maar er volgde wel een zijwaartse klap en beide auto’s zijn beschadigd dus dat wordt verzekeringswerk.

En... als je dan na zoiets thuiskomt staat alles op trillen van de schrik etc.
Het was fijn een paar mensen op dat moment thuis te kunnen bereiken voor even wat mentale opvang want dat is dan wel zo’n moment dat je er even helemaal doorheen zit en de tranen komen.

Al met al: dit was niet echt mijn week maar volgende week wordt alles vast weer beter.

Bedankt voor al jullie lieve en steunende reacties de afgelopen week per mail en bp-tjes.
Dat deed/doet zo onzettend goed.

Fijn weekend allemaal en geniet van het mooie weer!